Met Yvonne biedt coaching én trainingen op maat. Zowel binnen als buiten in de natuur!
Ben je op een punt gekomen in je leven waarop je vastloopt en je maar niet verder komt? Via persoonlijke coaching help ik je te ontdekken wat je leven echt betekenis geeft, waar je blij van wordt en wat je energie geeft. Je krijgt zicht op je diepste verlangens en ontdekt welke talenten en kwaliteiten je kunt inzetten om deze te realiseren. Je vindt de richting die je wil inslaan en de stappen die daarvoor nodig zijn.
Ben je op zoek naar een workshop of training voor je organisatie of team? Of voor een andere groep? Ik bied workshops op maat die je verder helpen, zowel professioneel als persoonlijk. Denk aan onderwerpen zoals:
Durf jij je kwetsbaarheden en verlangens te laten zien?
‘Zo zit ik nou eenmaal in elkaar’
‘Ik wil het graag helemaal zelf doen’. De jonge vrouw zegt dit bijna in tranen. Tijdens een training met als thema ‘Werkdruk en werkgeluk’ inventariseren we de dingen die ons energie kosten, en wat ons juist energie geeft. De vrouw vertelt dat ze enorm met zichzelf worstelt. Het put haar uit maar ze wil er geen hulp bij: ‘zo zit ik nou eenmaal in elkaar’. Haar opmerking raakt me en laat me ook na de training niet los. Is dat omdat ik iets van mezelf in haar herken? Een overtuiging die ik vroeger koesterde maar waar ik inmiddels zo anders over denk?
Ik kan het heus wel alleen!
Misschien herken je het wel. Je wil geen hulp van anderen, je kunt het heus allemaal zelf! Hard werken heb je van huis uit meegekregen en dat doe je zonder te klagen. Het hoort er gewoon bij! Opdrachten doe je het liefst in je eentje, zonder hulp. Pas als je zelf vindt dat het resultaat perfect is, deel je het met anderen. Misschien ga je nog net naar de fysiotherapeut als je nek en schouders vast zitten, maar hulp bij persoonlijke ontwikkeling? Die gedachte komt misschien niet eens bij je op! Zo was het althans bij mij. Het was mijn definitie van sterk zijn.
Waardevolle levensles
In mijn geval floot mijn lichaam me op een gegeven moment terug. Ik kon niet meer, alles zat vast en deed pijn. Ook geestelijk was ik uitgeput. Wat was ik teleurgesteld in mezelf! Maar de periode van gedwongen stilstand bleek een waardevolle levensles. Ik leerde hoe belangrijk het is om naar je lichaam te luisteren en op tijd rust te nemen. Dat ik niet alles hoefde te weten en dat ik niet overal ja tegen hoefde te zeggen. En dat het goed is om hulp te vragen. Wat ben ik dankbaar voor al die coaches en leraren die me sindsdien hebben geholpen. Ieder van hen leerde me weer iets meer over mezelf en over het leven. En hielp me verder te komen in mijn persoonlijke ontwikkeling.
We hebben elkaar nodig!
Intussen weet ik het heel zeker: als mensen hebben wij elkaar nodig. Anderen die je spiegelen, je laten nadenken over je overtuigingen, je nieuwe dingen leren, je steunen en stimuleren en je inspireren om anders te kijken. Inmiddels ben ik zelf trainer en coach omdat ik ook graag iets wil betekenen voor anderen!
Durf hulp te vragen
Mij kostte het wat jaren om te ontdekken dat alles zo veel makkelijker, sneller en effectiever gaat met de juiste hulp! En dat het zo fijn is om je gesteund te voelen en te ervaren dat je er niet alleen voor staat. Dat het geen teken is van zwakte om hulp te vragen maar dat dit juist sterk is! De jonge vrouw uit de training wens ik toe dat ze goed door haar worstelingen heen komt. En dat ze daarbij de hulp krijgt die ze nodig heeft. Ik gun haar een fijne coach!
Maak ruimte voor wat je blij maakt, energie en zin geeft!
Afgelopen weekend was ik bezig in de tuin. Lekker met mijn blote handen in de aarde. Ik knipte de oude bloemen van de hortensia af. En dacht terug aan de vorige zomer toen hij uitbundig gebloeid had, prachtig diepblauw. Terwijl ik de bruin verdroogde bloemen wegknipte, vielen me de talloze nieuwe knoppen op die zich intussen hadden gevormd. Wat waren het er veel!!! Na het snoeien van de vlinderstruik die vorige zomer vol vlinders en bijen had gezeten, haalde ik oude, verdorde bladeren weg van de grond. Daar ontdekte ik jonge plantjes met tere blaadjes die net uit de aarde kwamen. Tot die tijd waren ze verstopt geweest onder de bladeren. Ook zag ik het heldere geel en paars van bloeiende primula’s. Wat mooi. Die had ik eerder helemaal niet zien staan!
Het maakt tuinieren in het voorjaar voor mij zo fijn: als je het oude, verdroogde weghaalt, maakt dat plaats voor nieuw, kleurig en fris.
Meer fris groen en geurende bloemen
Ik bedacht: is tuinieren eigenlijk geen mooie metafoor voor ons eigen leven? Die verdorde bladeren zijn eigenlijk net als de dingen die je blijft doen terwijl je er geen energie meer van krijgt. De dingen die je blijft doen uit gewoonte, omdat je denkt dat het er nu eenmaal bij hoort of omdat je niemand anders weet die ze kan doen. Dus blijf je doormodderen met dat te doen wat je veel energie kost en je weinig of geen voldoening meer geeft. En erger nog: het vertroebelt het zicht op datgene wat je wél energie geeft, waar je blij van wordt, wat je zin geeft. Het jonge frisse groen en de heerlijk geurende bloemen in je leven.
Opruimen en snoeien om ruimte te maken voor wat echt belangrijk voor je is
Af en toe grondig opruimen en snoeien is nodig om te kunnen groeien. Niet alleen in je tuin maar ook in je persoonlijk leven. Het helpt je beter te zien wat echt belangrijk voor je is en je maakt er ruimte mee in je leven om datgene ook daadwerkelijk te gaan doen.
Is er iets dat bij jou gesnoeid of opgeruimd mag worden? En wat mag meer ruimte krijgen om te groeien? Ik ben benieuwd en help je er graag bij!
In de week van 16 t/m 20 november organiseert de WUR de Surf Your Stress week. Een week waarin de Wageningse studenten handvaten krijgen om beter met stress om te gaan. De groepswandelingen die ik zou aanbieden, kunnen helaas niet doorgaan. Maar we hebben een mooi alternatief gevonden in de vorm van een wandelmeditatie podcast! Lees hier meer.
Het zonnige weer van de afgelopen week nodigde uit om naar
buiten te gaan, lekker de natuur in. Mijn hoofd leegmaken, zorgen van me af
voelen glijden en me op te laden. Fijn om bezig te zijn in de tuin. Mijn handen
in de aarde. De geur van jong gras en afgeknipte lavendeltakjes. Het getjilp
van musjes die een nestje maken boven het raam. Wind door mijn haren. Zintuigen
staan aan en gedachten vallen stil. Het snoeien van dood hout en weghalen van dor
blad dat ruimte geeft aan jong groen. De ontdekking dat onder afgevallen
bladeren de primula al volop aan het bloeien is. Ik zie de tuin onder mijn
handen veranderen van een dorre winterse woestenij in een vruchtbare oase van
lentegroen.
Dan wordt mijn aandacht getrokken naar de kelk van de lampionplant. Deze licht op in de ochtendzon. Ik pak de kelk voorzichtig op en leg ‘m in mijn handpalm. Bewonderend bekijk ik ‘m van alle kanten. Wat heeft de natuur dit toch mooi gemaakt! Een goudkleurig bijna doorzichtig hartje, een fijn patroon van opengewerkte nerven en binnenin een felgekleurd oranje besje. De zaadjes, nog veilig in hun omhulling. Klaar om nieuw leven te beginnen.
Een mooi beeld: de zaadjes die klaar zijn om ergens vaste grond
te vinden en uit te groeien tot een nieuwe plant. Het doet me denken aan onze verlangens
en onze talenten. Zijn die ook niet als zaadjes, veilig opgeborgen in ons
binnenste? Verscholen achter onze buitenkant? Soms weten we niet eens dat ze er
zijn, zo druk als we zijn ons werk, huishouden en gezin draaiend te houden.
Misschien is deze periode, hoe naar en onzeker, toch ergens
goed voor. Misschien is het goed om even te worden stilgezet. Afgesneden te
worden van je normale omgeving, weggehaald uit normale patronen. Je gaat merken
wie je mist. En wie niet. Welke activiteiten je als vanzelf oppakt en welke je
als eerste laat vallen. Je ervaart wat je frustreert, en wat je verdrietig of blij
maakt. Het is goed om daarbij stil te staan. Want dit alles zegt iets over jou.
